ناگهان بانگی برآمد یار رفت

چلچراغ شعر شهر لار رفت

بانگ خوش آهنگ او خاموش شد

با دل غمدیده و بیمار رفت. (شعر از : حاج محمد زارع)

منصور پدرام، شاعری بود که در زندگانی خویش، زبان و فرهنگ لارستانی را زندگانی دوباره بخشید. سروده‌های بسیاری به زبان لارستانی دارد و می توان گفت که بیشترین جایگاه ادبی در شعر به گویش لارستانی دارد.

منصور پدرام، زاده ۱۳۲۶ ه.ش در لارستان است. وی سروده‌های خود را در قالب‌های غزل، قصیده، رباعی و دوبیتی با درون‌مایه‌های اجتماعی و سبک شعری قرن چهاردهم می‌سرود.
هرچند آثار ادبی و سروده‌های پدرام در رسانه‌ها نیز منتشر شده است، برخی از سروده‌های وی در کتاب‌های شش‌گانه شعرش به نام‌های پدرام، سماع سرخ حماسه، گزیده اشعار، زمزمه خیال، تلواسه و آوای غزل به بازار آمده است.
منصور پدرام، ١٩ دی ماه ١٣٩۶ در آیین رونمایی از کتاب زمزمه خیال، به شاگردی خود در محضر آیت‌الله آیت‌اللهی، امام جمعه فقید و مردمی لارستان می‌بالد.

پدرام که افزون بر ادبیات، موسیقی را نیز به‌خوبی می‌دانست، پسین‌گاه شنبه، ٢٣ دی‌ماه ١۴٠٢ ه.ش، یکم ماه رجب ١۴۴۵ ه.ق، دار فانی را وداع گفت.

غلامرضا خوش‌اقبال، معاون امور فرهنگی و رسانه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس ضمن‌ تسلیت درگذشت شاعر و ادیب لارستانی گفت: تلاش‌های ادبی منصور پدرام، زندگی دوباره ادبیات بومی به‌ویژه زبان و ادبیات لارستانی را درپی داشت. یادش را در عرصه فرهنگ و ادب استان فارس گرامی می داریم.

عبدالرضا مفتوحی، از شاعران لارستانی او را چنین ستوده است:
آن‌که نامش بر زبان‌ها جاری است
شاعر اشعار ناب لاری است
واژه‌ها در دست او چون موم رام
شهرت‌اش پدرام و منصور است نام
آنچه گردد موجب دلواپسی
قدر شاعر را نمی‌داند کسی
ریخت عمرش را به شاعری
خون دل خوردن بهای شاعری
مانده تنها و تحمل می‌کند
شعرها در خلوت‌اش گل می‌کند

دیدگاه خود را ثبت نمایید.